Karino jest z nami stosunkowo krótko, ale szybko zjednuje sobie przychyle mu osoby, oddajmy im głos:

Początki współpracy z Karinem nie należały do najłatwiejszych. Jest bardzo ciekawskim i sympatycznym kucykiem, ale nie widział sensu w bieganiu na około na lonży czy po ujeżdżalni. Z czasem okazywało się, że jest bardzo pojentnym rumakiem i czerpie przyjemność z przebywania z człowiekiem. Jak na swoje niewielkie rozmiary ma bardzo szybkie tempo, czym może zaskakiwać. Wiele razy pokazał, że jeździec ręką nic nie zdziała. Dosiad to na nim podstawa, jeśli go użyjemy to współpraca się ułoży. W innym przypadku będziemy mieli żyrafę, która coraz szybciej biegnie. Przed nim wiele nauki, ale myślę, że będzie miał wielu fanów. W zasadzie już ich ma – Justyna Lu

Musi być i wierszyk:

KARINO
Choć mały ciałem, to duchem wielki
Z pastwiska przyszedł niezrównany,
Swą przyjaźnią i odwagą
Wynagradza trudny wszelkie
Przez pola pędzi co niemiara,
Swym umysłem wyprzedza każdego Cezara
Ambicji nie zatrzyma nawet twarda sztuka,
Gdy się zaweźmie swoje zdobędzie
Jedyne co może rumaka pokonać,
Wielki korzeń to straszna trwoga
Wnet lwie serce całe zlęknione,
Stertą gruzu przestraszone

Ania Mat

I jeszcze jeden:

Karino
Jest to kuc zwykły jakich wiele.
Lecz identycznych jak on jest niewiele.
Maść ma niebywale rzadką:
Grzbiet ciemny, głowę jasną.
W siodle ponoć jest wspaniały. Biegnie szybko, łaknie chwały.
Krótkie nóżki jednak ma,
Lecz na długich biegach jak nikt się zna.
Zjeść lubi sobie dobrze,
Od ludzi chleba pożebrze.
Nasz konik zawsze głodny,
Jest bardzo wygodny.
Lubi pieszczoty i choć robi głupoty jest wyjątkowy!!!

Hania M i Jadzia S

Karino - galeria